yazamıyorum epeydir..sessizce bakıyorum önümdeki harflere,kelimelere..kimilerinin bir anlamı var;kimileriyse bomboş tıpkı benim gibi..benim gibi???meğerse bir ben varmışım.şimdi farkettim bunu.yazdığım her harf yolumu biraz daha açıyor.nedenlerim ve sonuçlarım bu kadar fazlayken nereye kadar devam edebilirim bilmiyorum.
deliliğin sınırlarında gidip gelen bir ruh..yolumu o mu tıkıyor??bilemiyorum..tek bildiğimse hiç birşey anlamadığım..ne yaptıklarımdan ne de yazdıklarımdan...bomboş bir beyin gibiyim..sadece yaşamsal faaliyetlerini gerçekleştiren bir beyin...yaşamak sadece nefes almak mıdır??ruh yaşar mı??yoksa beden olmadan ruh sadece bir rüya mı???
bilinmezliklerim çok fazla hayatımda..insanlar bizi boş bir çuval olarak görüyor.bu yüzden mi biz de düşünmemeyi marifet sayıyoruz??bir bahanemiz olduğu için mi??halbuki birçok şeyin yolu düşündüğümüzde açılıyor.ya da belki de düşünerek tıkıyoruz yolları..düşünmesek mi??karmaşık..
bayat,kokuşmuş,çürümüş sözlerle düşünüyoruz ve konuşuyoruz hepimiz.ama aslında hayat da böyle değil mi??bazı şeylerin hiçbir dilde tarifi yok.susmak mı daha iyi acaba??zihnimizi ve dilimizi susturmak??
kaybeder miyiz susarsak benliğimizi??susarak özlemlerimizi çoğaltır mıyız??susarsak susar mıyız yaşamaya??
doğum tarihini yaz bir kenara..çünkü insan hayatı boyunca tekrar ve tekrar doğuyor bilinmezliklere..çoğalıyor doğum günleri.her sorduğumuz soru yeni bir doğum gününe zemin hazırlıyor.peki hiçbir soru öldürmedi mi bizi??ben hayatımda defalarca doğdum ve defalarca öldüm.her soru bir doğum,her cevap bir ölümdü.
üşüdüm..bu sorular soğuttu dünyayı bana.
