sonra..aşkı yarattı,sanki tanrı gibi..elindeki inceden inceden kan sızan yaralardan tek tek topladı kırıkları..bi kavonoza koydu o parıldayan,aldıgı tum ışığı yansıtan cam kırıklarını.. sanki onun yarattığı aşktı kırıklıklar..tüm bulaşmış kanlar arada ufak ufak kırmızılıklar yaratıyordu..temizlese miydi bu ufak kan lekelerini bilemedi..istemiyordu aşkında geçmişinden leke kalsın..ve bıraktı...kurcalarsa,silmeye kalkarsa daha cok kan bulaşır ellernden die korktu..ve koştuyarattığı aşkı bıraktı o odada;;kaçtı belki de..çünkü biliyordu;birşeylerden kaçması için önce onu yaratması gerekıyordu...ama yarattı !?! Artık kaçabılırmıydı..?başarımıydı yoksa bu kaçar-ayak yaptığı?başarmak mı?koşarken tüm bunları düşündüğünden yoruldu ve durdu..ordaydı hala..ve anladı..koşan sadece düşünceleriydi,ve yorulan ve duran..hepsi aslında birdi ve o değildi..ve üzüldü..uzattı ellerini gökyüzü sandığına..çıkardı geçmiş sandığından kanatlarını,taktı..ve uçtu..gitti gitti gitti..en yükseğe gitti..oradaydı işte..herkesi görebılırdı artık..ve herkesler onu..sağına soluna baktı...ateş ve su!tekrar aşağıya eğildi yorgun başı..ve tek bir tonda çıkan iki kelime???Özür Dilerim..
ve'ler kraliçesi yorgun argın gitmişti..anlamadan,anlatmadan...ve bitti..ve öldü..ve son buldu.....
